Een heerlijke chaotische dag

Een heerlijke chaotische dag

Om 6 uur hoor ik Bobbi roepen; ‘Mama, ik ben wakker’. Als er na 1 minuut niemand bij haar bed staat verandert haar toon al. ‘MAMA, IK BEN ALLANG WAKKER!’. Ik stap haar kamertje binnen. Het eerste wat ze tegen me zegt is; ‘Zit mees al in het hoekje?’ Onze bank heeft, zoals de meeste banken, 2 hoeken maar op de één of andere manier hebben Mees en Bobbi beide een voorliefde voor het linkerhoekje van de bank. De hele dag door is het een punt van discussie tussen de twee. Robert Jan en ik noemen het wel eens gekscherend ‘The Battle Of Het Hoekje’. Als ook Mees slaapdronken uit bed komt en het hoekje probleem opgelost is door middel van een compromis (Eerst Mees dan Bobbi) begint de ochtend.

Die breng ik grotendeels door met het achter twee kinderen aan rennen om te zorgen dat er vitaminepillen, wat drinken en een paar happen eten in gaat. Daarna trek ik een half uur uit om Bobbi aan te kleden. Ze kiest haar eigen outfit, weet precies wat ze wil en kan gedurende het aankleden zomaar een stuk of 10 keer van mening veranderen. Een kwestie van geduld hebben dus. We staan iedere dag ruim van tevoren op, maar het blijft een race tegen de klok om op tijd te vertrekken voor de schoolrun.

Als iedereen op zijn of haar plek is ga ik naar huis. Tijd om de ochtendtroep op te ruimen heb ik niet. Ik werk als freelance tekstschrijver en run een webshop en heb vandaag allemaal afspraken buiten de deur. Ik pak snel m’n spullen bijelkaar, waaronder een hoognodig blikje red bull en kan nog net in de auto wat mascara opdoen. M’n werkdag begint. Als ik in de namiddag thuiskom ruim ik de rotzooi op en ga ik koken. Uiteraard 3 verschillende gerechten. Zulke makkelijke eters die kinderen van mij:) 

Als we eindelijk aan tafel zitten (lees; voornamelijk Robert Jan en ik) piept m’n telefoon non stop want alle apps willen me vertellen wat de kinderen vandaag geleerd en gedaan hebben. Ik lees alles vluchtig en bekijk de foto’s. Kan ik vanavond als ik ze op bed breng doorvragen en komt er misschien iets meer uit als ‘Ja, was leuk op school hoor mama’.

Ondertussen ben ik snel een mail aan het opstellen voor de BSO. Ik wil de dagen opvang ruilen zodat mees minder uren op de BSO is. Ook kan hij dan straks eindelijk op voetbal. Natuurlijk moet dan ook Bobbi haar opvang veranderd worden en moet ik voor mijn eigen werk wat dingen regelen. Het is even een werkje maar alle partijen kunnen switchen en het is rond. Snel door naar zwemles. Momenteel zwemt Mees 1x in de week een uur. Ideaal, want als Mees in het bad ligt doe ik de weekboodschappen. Als ik hem weer ophaal hoor ik van de zwemjuf dat Mees naar het volgende niveau mag. Weer een stapje dichterbij zijn zwemdiploma. Zijn kopje glundert bij het goede nieuws. En hoewel ik heel blij voor ‘m ben denk ik ook direct; moet hij dan nu 2x in de week zwemmen? Wanneer dan? En hoe? En wanneer doe ik dan de boodschappen?

De kinderen liggen eindelijk. Ik klap mijn laptop open. Na een half uurtje typen voel ik m’n oogleden zwaarder worden. Ik ben kapot. Ik vraag mezelf af waarvan want het was een dag zoals zoveel anderen. Ik probeer, tegen beter weten in, stug door te typen. Als ik na tien minuten bijna met m’n hoofd in m’n laptop val en daardoor bijna alles wis geef ik het op. Omdat ik, hoewel ik mega moe ben, nog geen zin heb om te gaan slapen loop ik naar de koelkast. Ik pak een zak chips, een glas wijn, m’n telefoon en de afstandsbediening. Ik zap op de televisie toevallig langs het programma ‘Een huis vol’, en kom tegelijkertijd op Instagram ‘@demammavan’ tegen en voel me even echt compleet nutteloos. Zij lijken moeiteloos een huishouden te kunnen runnen met 7,8 of zelfs 9 kinderen. Hoe doen? Met zoveel kinderen? Zoveel geregel, dingen te doen? Hoe verdeel je dan in godsnaam eerlijk je aandacht? En hoe hebben ze de tijd en energie gehad om überhaupt zoveel kinderen te MAKEN!?! Ik kijk Robert Jan aan en aan één blik hebben we genoeg. We vullen onze glazen bij, gaan veel te laat naar bed, besluiten dat wij aan twee druktemakers onze handen écht meer dan vol hebben en proosten op morgen. Op weer zo’n heerlijke chaotische dag…